Ndoshta ka ardhur koha që peshkopët të kujtojnë se misioni i tyre nuk është të vlerësojnë sondazhet e opinionit, por të dëshmojnë një të vërtetë të pakëndshme.
Nga Redaksia:
Sot nuk bëhet fjalë për të kërkuar një kryqëzatë ideologjike apo për të predikuar moralizma të vjetra, por bëhet fjalë për diçka shumë më të thjeshtë: koherencë morale. Kisha ka qenë historikisht një nga zërat më të fortë në mbrojtje të jetës. Doktrina e saj është e qartë dhe pa asnjë dykuptim: çdo jetë është e shenjtë, që nga momenti i ngjizjes deri në vdekjen natyrore.
Megjithatë, ndërsa në parlamentet evropiane miratohen ligje që zgjerojnë qasjen ndaj abortit dhe në opinionin publik mbizotëron gjithnjë e më shumë një vizion relativist për vlerën e jetës, hierarkia kishtare duket sikur është tërhequr në një heshtje strategjike, ndoshta nga frika për të mos prishur “reputacionin” apo për të mos humbur ndikimin në një shoqëri gjithnjë e më laike.
Një heshtje që dhemb dhe huton besimtarët
Kjo heshtje ka shkaktuar dhembje dhe hutim edhe tek besimtarët më të devotshëm. Ku është ajo autoritet moral që dikur nuk druhej të sfidonte pushtetin politik apo opinionin publik? A mos vallë frika për të humbur rëndësinë shoqërore e ka shtyrë Kishën drejt një strategjie të heshtjes?
Nëse po, ky është një gabim moral fatal. Sepse Ungjilli nuk predikohet për komoditet, dhe vlera e jetës njerëzore — sipas vetë doktrinës katolike — nuk është e negociueshme.
Nuk mund të mbrosh dinjitetin e njeriut “deri diku”. Një Konferencë Ipeshkvnore që hesht përballë zgjerimit të abortit, humb të drejtën morale për të folur për çdo tjetër çështje etike. Heshtja, në këtë kontekst, nuk është neutralitet – është një formë e miratimit të heshtur.
Ndoshta ka ardhur koha që ipeshkvijtë të kujtojnë se misioni i tyre nuk është të matin sondazhet, por të dëshmojnë të vërtetën — edhe kur ajo është e pakëndshme.
Sepse nëse Kisha heq dorë nga e vërteta në momentin kur bota ka më shumë nevojë për të, atëherë heshtja e saj nuk është më shenjë urtësie, por një skandal moral.
Autoriteti etik nuk ruhet duke heshtur, por duke e ushtruar me bindje dhe koherencë. Heshtja nuk i mbron imazhin Kishës; përkundrazi, e gërryen atë. Nuk e afron me shoqërinë; e bën të parëndësishme.
Kur barinjtë heshtin, mesazhi i Ungjillit humbet në mjegullën e konfuzionit, dhe besimtarët mbeten jetimë shpirtërisht.
Konferenca Ipeshkvnore duhet të rifitojë guximin për të folur me forcë dhe me dhembshuri njëkohësisht, pa frikë nga mos-popullariteti.
Të heshtësh përballë abortit, qoftë për “prudencë” apo “komoditet”, do të thotë të abdikosh nga roli moral që Kisha ka pasur ndër shekuj.
Në atë boshllëk, ajo që dikur ishte një zë profetik, rrezikon të kthehet vetëm në një jehonë të zbehtë të vetvetes.
Ndalohet kopjimi pa lejen e portalit PatriotikMedia.al. Ky material është i mbrojtur sipas ligjit nr. 35/2016 për të drejtën e autorit dhe të drejtat e lidhura me të.